สุดหดหู่ แม่ไปทำงาน ทิ้งลูก 2 คนรอในสวนเด็กเล่น 9 ชม. แดดร้อนๆ

ไร้ข้าวกินไม่มีน้ำดื่ม

เมื่อวันที่ 11 สิงหาคมก่อนวันแม่แห่งชาติ (12 สิงหาคม) เพียง 1 วัน

โลกออนไลน์ได้แชร์เรื่องราวที่ชวนหดหู่ใจ สะท้อนให้เห็นสภาพสังคมใน

ปัจจุบัน หลังผู้ใช้เฟซบุ๊กรายหนึ่งซึ่งเป็น “คุณแม่” เหมือนกัน ได้โพสต์

เรื่องราวปรึกษาในกรุ๊ปซึ่งมีสมาชิก 1.5 แสนคน ว่าเธอควรทำอย่างไรดี

ความว่า “มีเรื่องกลุ้มใจมากๆค่ะ คือแถวบ้านมีสนามเด็กเล่น ตรงนั้นจะมี

ซุ้มมีม้านั่งมีของเล่นให้เด็กๆเล่น อยู่มาวันนึงช่วงเย็นแม่พาลูกไปเล่น

แล้วแม่เห็นเด็กน้อยนั่งหลับอยู่ที่ม้านั่ง คุณลุงแถวนั้นเลยบอกว่ามันนอน

นานแล้วหนูอยู่ท่านี้นานแล้ว แม่เลยไปจับเขานอนดีๆ พอเห็นหน้าแล้ว

เด็กร้องไห้หนักมาก บอกว่าหิวน้ำ หิวข้าว อยากนอน แม่เลยจัดการหาน้ำ

หาข้าวให้กิน

สอบถามไปสอบถามมาได้ความว่าแม่ไปทำงาน แม่พามาอยู่ที่สนาม

ตั้งแต่ 9โมง-6โมงเย็น (เฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์หรือวันที่เด็กหยุด

โรงเรียนแล้วแม่ต้องไปทำงาน) แม่ช็อคมาก ไม่มีน้ำ ไม่มีข้าว อากาศก็

ร้อนมาก

แม่เลยสั่งกับเด็กไว้ห้ามไปไหนกับใครทั้งนั้น อยู่ที่นี่รอแม่ของหนูเท่านั้น

ห้ามไปกับผู้ชายเลย ถ้ามีอะไรวิ่งมาหาพี่หรือบอกพี่ๆแถวนี้ให้เขามาบอกพี่นะ

ผ่านมาสองสามวันคนในหมู่บ้านเริ่มเข้าไปคุยกับเด็กเพราะเห็น นั่งอยู่กัน

สองคนพี่น้อง มาวันนี้เขาบอกว่าหิวข้าว หิวน้ำ แม่ก็เอาข้าวเอาสีไปให้

ระบายเล่นแล้วอยู่ดีๆก็มาส่องแล้วร้องไห้เพราะเห็นรถตู้บอกว่ามันจะมาจับเด็ก

เลยได้คุยกับคุณตา(พ่อของแม่เอง) ตาก็บอกว่าแบบนี้มันปัญหาสังคมนะ

เขาโตไปจะเป็นยังไง ปล่อยเด็กๆดูแลตัวเองไปแบบนี้หรอ ไม่มีใครดูแล

ไม่มีใครสั่งสอน เนื้อตัวมอมแมมคงไม่ค่อยได้อาบน้ำ แม่เห็นแล้วหดหู่จริงๆค่ะ

มันแบบจุกในอกเพราะเจ้าตัวเล็กก็อายุไล่ๆ กับลูกเรา คนโตก็ไล่กับหลานเรา

มันแบบหดหู่จริงๆ

ถ้าถามว่าเราดูแลได้ไหมก็ได้แหละค่ะ แต่มันไม่ใช้หน้าที่เราเลย ผู้

ปกครองของเด็กควรดูแลให้เด็กอยู่ดีกว่านี้ แบบนี้แม่สามารถติดต่อหน่วย

งานไหนได้ไหมคะ ก็คงให้ข้าวให้น้ำได้บ้าง แต่ดูแลตลอดไปคงไม่ใช่

เครียดจังเลยค่ะ มันแบบหดหู่ยังไงไม่รู้บอกไม่ถูก”

โดยเจ้าของโพสต์ ให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่า เหตุเกิดที่พื้นที่ บึงกุ่ม

จ.กรุงเทพมหานคร และว่า เบื้องต้นเธอได้แจ้งทาง พม.ไปแล้ว แต่แม่

เองไม่มีข้อมูลอื่นๆของน้องเลย ที่อยู่บ้านอะไรพวกนี้ก็ไม่ทราบเลยทาง

พม.เลยแจ้งว่าให้ลองประสานกับกรรมการหมู่บ้านก่อน

ภายหลังจากที่โพสต์ดังกล่าวเผยแพร่ออกไป ได้มีผู้เข้าไปแสดงความคิด

เห็นจำนวนมาก ทั้งเสนอแนะทางแก้ปัญหา เป็นห่วงเด็กๆ และติดต่อให้ผู้

ที่มีหน้าที่หรืออำนาจสามารถช่วยเหลือได้เข้ามาอ่าน เป็นต้นว่า

– อ่านแล้วจะร้อง สงสารจังเลยค่ะ ขอให้มีหน่วยงานเข้ามาช่วยเหลือด้วยนะคะ ขอบคุณแทนเด็กๆด้วยค่ะ

– รบกวนส่งเจ้าหน้าที่มาดูแลและให้ความช่วยเหลือน้องๆ หน่อยค่ะ

– แจ้งทางผู้ใหญ่บ้านหรือหัวหน้าชุมชนให้เค้าประสานงานหน่วยงานที่เกี่ยวข้องมาดูแลก่อนได้มั้ยคะ

– พม.จังหวัดค่ะ เขาจะรับเด็กไปดูแล

– สงสารจังค่ะ ขอบคุณที่เมตตาน้อง ๆ นะคะ

– ชื่นชมคุณเเม่ที่มีจิตใจเมตตา

– น่าสงสารจังลูก เรื่องผู้ปกครองเขาอาจจะมาว่าเราได้ถึงเราจะมีน้ำใจให้ลูกเขาแค่ไหนก็ตาม

– น่าสงสารมากค่ะ ต้องคุยกับผู้ใหญ่บ้านหรือพ่อแม่เด็กแล้วค่ะ