นามว่า
|
แล้วพี่สาวล่ะคะเป็นยังไงบ้างสบายดีน๊ะ งานเยอะก็พัก
อย่างน้อยเรื่องการงาน เรื่องการเรียนก็คงเห็นอนาคตสดใสดีน๊ะคะ
กินลูกชิ้นปิ้งมั้ยคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
คนจัยน้อย
|
เราก้อเป็นอีกคนหนึ่งนะแต่ไม่ไกลถึงต่างประเทศหรอกเขาไปเรียนต่อโรงเรียนอีกที่หนึ่งนะก็ไกลเหมือนกันนะ
เข้าไม่ค่อยจะมีเวลาให้เราเลย ไม่ค่อยโทรหาด้วย ติดแต่เพื่อนนะ เพื่อนเยอะ เค้าบอกไม่ค่อยมีเวลาเพราะเรียนหนัก
เราก็เข้าจัย แต่มันน้อยจัยนะ ที่ไม่ค่อยสนจัยกันเลย กลัวเหมือนกันกลัวว่าจะมีคนอื่นนะทำไงดี
|
|
|
|
|
|
|
|
คนจัยน้อย
|
กลัวจัยกลัวเทอนั้นจะเปลี่ยนแปรผันและกลายเป็นอื่นปัย
กลัวว่าอาจมีคัยบางคนจะเข้ามาแทนที่ฉัน
กลัวรักทางไกลทำเราไม่เป็นเหมือนเดิม
รักนาย ปังปอนด์
|
|
|
|
|
|
|
|
เราก้อเป็นอีกคนหนึ่งนะแต่ไม่ไกลถึงต่างประเทศหรอกเขาไปเรียนต่อโรงเรียนอีกที่หนึ่งนะก็ไกลเหมือนกันนะ เข้าไม่ค่อยจะมีเวลาให้เราเลย ไม่ค่อยโทรหาด้วย ติดแต่เพื่อนนะ เพื่อนเยอะ เค้าบอกไม่ค่อยมีเวลาเพราะเรียนหนัก เราก็เข้าจัย แต่มันน้อยจัยนะ ที่ไม่ค่อยสนจัยกันเลย กลัวเหมือนกันกลัวว่าจะมีคนอื่นนะทำไงดี สวัสดีค่ะ...คนใจน้อย...อย่าน้อยใจไปเลยนะจ๊ะ.. ยังเรียนอยู่หรือเปล่าเอ่ย... ถ้าคิดถึงมากๆๆ ก็หาอะไรทำไปพลางๆ ก่อนนะ ตกลงกันก็ได้จ๊ะว่า โทรหากัน วันละกี่ครั้ง อาจจะวันละครั้งก่อนนอนก็พอ..หรือเท่าไร ก็แล้วแต่น้องนะจ๊ะ.. ปล่อยให้เราและเค้ามีเวลาเป็นของตัวเอง ให้ต่างฝ่ายต่างอิสระบ้างจ๊ะ.. หากคิดถึงบ่อยๆ ก็หาอะไรทำ ทำการบ้าน อ่านหนังสือก็ได้จ๊ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แล้วพี่สาวล่ะคะเป็นยังไงบ้างสบายดีน๊ะ งานเยอะก็พัก อย่างน้อยเรื่องการงาน เรื่องการเรียนก็คงเห็นอนาคตสดใสดีน๊ะคะ กินลูกชิ้นปิ้งมั้ยคะ ช่วงนี้ก็ โอเคจ้า... ปัญหาอย่างเดียวก็คือ..ความคิดถึงนี่ล่ะ คิดถึงตลอดเวลา..แต่ก็มีอะไรให้ทำตลอดเวลาเหมือนกันจ๊ะ พอหยวนๆๆ กันไปได้  โทรคุยกันอย่างน้อยวันล่ะครั้งจ๊ะ ก่อนนอน แต่ถ้าคิดถึงมาก ก็อาจจะมากกว่านั้น...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Not a Princess
|
I have a long distance relationship with my fiance. We used to be together for 8 months before I had to leave, so he gave me his mother's ring as an engagement. He said no matter what happen, never give up on us. He used to call me everytime he had a chance, saying he wants us to get married so I can move back with him, or he'll be happy that we are married and I wont be with others. He said he gave me respects as if Im his wife. He was the best thing that happened to me, and it was so hurt that we had to be away. He cried every time he called, saying he cant take this anymore. He couldnt eat, coz he was love sick and he lost weight I can tell. I feel bad for him but encouraged him to rest and to live healthy. One day, he stopped calling me, no more emails. I was so worried because the dramatically change in his behavior. I shared my fear with him but he laughed about it saying that he can't believe I had a feeling. I told him that I never cried not because I didn't care, but because he was crying and I didnt want to make things worse, I tried to be strong so we could work through this. Then he was gone for a whole month saying he's busy working, I said he could have spend one minute letting me know he's busy but he loves me and miss me instead of just gone like this. Then he apologized and I forgave, it happened again he was gone for another month. Now i got really upset and he said that im stupid and acting like a baby and he wont put up with it, and he wanted his mother's ring back. I can't believed that all the time I've been so supportive of him, one day when I need that support not only he wont help me, he ran away like a scared little boy. That's when I realized that he never loved me, he was so in love with himself and cried because he felt sorry for himself, not because he missed me. The love that he has for himself is too much, he doesn't have any love left for me.
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
ภาษาอังกฤษไม่ค่อยจะรู้เรื่องเท่าไหร่เนี่ยซิ
ต้องใช้เวลาหน่อยถึงจะแปลออกได้บ้าง แฮะๆๆๆๆๆ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
พอตกลงเริ่มนับหนึ่งใหม่ด้วยกัน ก็คุยกันเหมือนเดิม แต่เจอกันน้อยมาก เพราะว่าฉันต้องทำงานด้วยเหมือนกัน ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงระหว่างกรุงเทพกับพัทลุงบ่อยมาก เริ่มคบกันเมื่อต้นปี แต่แล้ววันนั้นก็มาถึง เมื่อคบกันได้แปดเดือน เค้าก็เป้นเหมือนเดิม คือโทรไปก็ไม่รับ บางก็ปิดเครื่อง พอโทรติดแล้วรับสายเค้าก็บอกว่า ไม่สบายเข้าโรงพยาบาล แบ๊ตมือถือหมด ส่งข้อความให้โทรกลับก็ไม่โทร เค้าก็บอกว่าไม่ได้เติมตัง แล้วไมไม่ฉุกเฉินล่ะ เค้าก็ตอบว่าวันหมด เออ? ให้ได้อย่างนี้สิ หาข้ออ้างมาโดยตลอด จนฉันเริ่มท้อแล้ว เพราะในระหว่างที่เราคบกันครั้งที่สองนี้เค้าก้เป้นแบบนี้บ่อยมาก ศุกร์ เสา อาทิตย์ก็ไม่ว่าง โทรไปก็ปิดเครื่องตลอด บางทีฉันก็บอกไปว่าอยากจะเจอจัง มาหมาหน่อยได้มั้ย เค้าก็ตอบว่าติดงานบ้างล่ะ มีไปต่างจังหวัดบ้างล่ะ ไปหาพี่สาวบ้างล่ะ คือพี่สาวเค้าอยุ่สุโขทัย เค้าก้ไปหา คุณที่บอกว่าไปหาพี่สาวเนี่ย ไปหาจิงๆ เพราะฉันเคยคุยกับลูกสาวของพี่สาวของเค้าแล้ว แต่หลังจากที่คุยกันนั้นก็แค่ครั้งเดียว ครั้งอื่นๆที่เค้าไปก็ไม่รู้ว่าไปจิงๆหรือเปล่า เพราะว่าเค้ามักจะปิดเครื่อง พอเราถามถึงว่าปิดเครื่องทำไม เค้าก็ว่าเรา ว่าหาเรื่องจับผิดเค้า พอพูดๆไปเค้าก็บอกว่าแค่นี้นะ เค้าปวดหัว คุณเรื่องปวดหัวนี้ป่วยอะไรแบบนี้จะบอกบ่อยมากเลย จนเราว่าอะไรทำไมจึงเป้นบ่อยจัง เค้าก็บอกว่าไม่รู้ ปวดหัวแต่พอโทรไปไม่รับสายบ้างปิดเครื่องบ้าง เค้าก็บอกว่าไม่อยากจะคุยกับใครเพราะไม่สบาย ไม่สบายตรงกับวันศุกร์เสาอาทิตย์ตลอดเลย
ฉันคิดนะ ว่าเค้าต้องมาคนใหม่แน่นอน แต่ฉันไม่เคยถามเค้า แบบว่าให้เค้าเข้าใจว่า เราไว้ใจเค้านะ รักเค้ามากแค่ไหน เป็นห่วงเค้าอยู่โดยตลอด ยอมทำทุกอย่างเพื่อเค้า บางทีก็ยอมทิ้งงานที่พัทลุง เพื่อจะไปเจอเค้าที่กรุงเทพ แต่เค้าก็ไม่มา เป้นแบบนี้โดยตลอด โดยอ้างว่ามีงานเข้ามาด่วน ฉันก็ เออ งานหรือ งั้นทำงานเถอะ ฉันไม่กวนหรอก ว่างก็โทรมาล่ะกัน ฉันรอเค้ามาตลอด รอมาตลอด4ปี นัดเจอกันก็มาสาย ไม่เคยจะใส่ใจอะไรฉันเลย
จนในเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเค้าก็เป็นเหมือนอีก คือโทรไปก้ไม่รับสาย ส่งข้อความให้โทรกลับมาเพราะว่าฉันป่วยไม่สบายเป็นไข้หวัดในช่วงนั้น เค้าก็ไม่โทรกลับมา ฉันโทรไปก็ไม่รับเป็นแบบนี้อยู่3วัน จนวันที่4ฉันเอาเบอแปลกโทรไปหาเค้า เค้าก็รับสาย พอเราถามว่าเป้นอะไรเค้าก็บอกว่าไม่สบาย อีกแล้ว เหมือนเดิมอีกแล้ว จนเราเหนื่อยใจ ท้อใจกับการไม่รับสายที่เค้าปล่อยให่เราทรมารหัวใจ เจ็บมานะกับข้ออ้างของเค้า โดยที่เรารู้ดีว่าเค้ามีคนใหม่ แน่นอน เพราะว่ามีข้อความจากเบอแปลกๆส่งมาหาฉัน ในข้อความบอกว่า"อย่าโทรหาพี่เค้าเลย ปล่อยเค้าไปเถอะ หนู้รักพี่เค้ามากนะค่ะ " พอเราเห้นข้อความนะน้ำตามันมาจากไหนก็ไม่รู้ ไหลออกมา ร้องไห้อยู่เป็นวักเป็นเวร จนนั่งหาคำตอบตกลงที่ผ่านมานั้น เราคิดไปเองเหรอ ว่าเค้ายังรักเรา เมื่อครั้งสุดท้ายที่คุยกันฉันถามเค้าไปว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน เค้าก็เงียบไม่ยอมตอบ พอถามย้ำอีกที เค้าก็ว่าแล้วเป้นไรกันล่ะ ฉันอึ่งเลยอ่ะ ฉันก็ถามกลับไปว่า ตกลงที่ผ่านมานั้นฉันคิดไปเองเหรอ เค้าก็ตอบว่าใช่ เทอคิดไปเอง ฟังแค่นั้นฉันขอวางสายเลย ไม่อยากฟังไรอีกแล้ว เค้าหลอกฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก จนฉันเป็นควายอยู่แล้ว
หลังจากนั้นฉันก็เศร้าๆอยู๋จนในที่สุดต้องกลับมานั่งทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมานั้น เฝ้าถามตัวเองอยูตลอด ว่าสิ่งที่ผ่านมานั้นเจ็บปวดพอแล้วหรือยัง ร้องไห้พอแล้วหรือยัง บางครั้งใจฉันมันท้อนะที่ยังรักเค้า บางทีก็ถามตัวเองว่า รักทำไมรักเพราะอะไร รักแล้วเจ็บแล้วจะรักทำไม บางทีก็ไม่มีคำตอบ แต่ก็ยัง***รักอยู่ได้
จนต้องบอกกับใจว่าพอแล้วนะ เหนื่อยหัวใจเกินไปแล้วนะ หยุดเสียที อย่าร่ำไห้อีกเลย พอกันเสียทีกับความรักแบบนี้ความรักแบบควายๆ
ถึงแม้จะพยายามรักษามันไว้แค่ไหนแต่ใจเค้าไม่มั่นคง ก็ต้องยอมแต่โดยดี
จากมาเสียเถอะ แล้วเลิกร้องไห้เสียใจเลิกเสียดาย แล้วกลับมารักตัวเราเองให้มาก เริ่มต้นชีวิตใหม่ ใช้ชีวิตให้มีความเพื่อตัวเราเองและครอบครัวของเราเอง พ่อแม่คือคนที่อยุ่ข้างหลังแต่รักเราโดยไม่หวังสิ่งอื่นใด เป็นรักที่บริสุทธิ์แท้ ที่แน่นอน
จงใช้ชีวิตในแต่ละวันให้มีความสุข สนุกกับชีวิต แล้วทุกอย่างจะดีเอง
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
กลับมาเขียนรอบสองอีกเหรอคะเนี่ย เฮ้อ กว่าจะอ่านจบได้
แต่สุดท้ายก็ต้องยอมรับมันได้ ใจเข้มแข็งขึ้น หวังว่าสักวันคุณจะได้เจอกับรักที่สมหวังนะคะ
เป็นกำลังใจให้คะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
I have a long distance relationship with my fiance. We used to be together for 8 months before I had to leave, so he gave me his mother's ring as an engagement. He said no matter what happen, never give up on us. He used to call me everytime he had a chance, saying he wants us to get married so I can move back with him, or he'll be happy that we are married and I wont be with others. He said he gave me respects as if Im his wife. He was the best thing that happened to me, and it was so hurt that we had to be away. He cried every time he called, saying he cant take this anymore. He couldnt eat, coz he was love sick and he lost weight I can tell. I feel bad for him but encouraged him to rest and to live healthy. One day, he stopped calling me, no more emails. I was so worried because the dramatically change in his behavior. I shared my fear with him but he laughed about it saying that he can't believe I had a feeling. I told him that I never cried not because I didn't care, but because he was crying and I didnt want to make things worse, I tried to be strong so we could work through this. Then he was gone for a whole month saying he's busy working, I said he could have spend one minute letting me know he's busy but he loves me and miss me instead of just gone like this. Then he apologized and I forgave, it happened again he was gone for another month. Now i got really upset and he said that im stupid and acting like a baby and he wont put up with it, and he wanted his mother's ring back. I can't believed that all the time I've been so supportive of him, one day when I need that support not only he wont help me, he ran away like a scared little boy. That's when I realized that he never loved me, he was so in love with himself and cried because he felt sorry for himself, not because he missed me. The love that he has for himself is too much, he doesn't have any love left for me.
ขอตอบเป็นภาษาไทยนะคะ... คุณเป็นคนเข้มแข็งมากนะคะ..เรื่องราวคล้ายๆ กับเพื่อนเราเลย อ่านดูแล้ว..ก็เป็นอย่างที่คุณบอกจริงๆ ค่ะ เค้ารักตัวเองมากว่า ที่จะรักใครๆๆ ขอให้คุณพบรักใหม่ และเป็นรักแท้ ในเร็ววันนี้นะคะ...   ยินดีต้อนรับเข้าสู่กระทู้นะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
พอตกลงเริ่มนับหนึ่งใหม่ด้วยกัน ก็คุยกันเหมือนเดิม แต่เจอกันน้อยมาก เพราะว่าฉันต้องทำ งานด้วยเหมือนกัน ต้องวิ่งขึ้นวิ่งลงระหว่างกรุงเทพกับพัทลุงบ่อยมาก เริ่มคบกันเมื่อต้นปี แต่แล้ววันนั้นก็มาถึง เมื่อคบกันได้แปดเดือน เค้าก็เป้นเหมือนเดิม คือโทรไปก็ไม่รับ บางก็ปิดเครื่อง พอโทรติดแล้วรับสายเค้าก็บอกว่า ไม่สบายเข้าโรงพยาบาล แบ๊ต มือถือหมด ส่งข้อความให้โทรกลับก็ไม่โทร เค้าก็บอกว่าไม่ได้เติมตัง แล้วไมไม่ฉุกเฉินล่ะ เค้าก็ตอบว่าวันหมด เออ? ให้ได้อย่างนี้สิ หาข้ออ้างมาโดยตลอด จนฉันเริ่มท้อแล้ว เพราะในระหว่างที่เราคบกันครั้งที่สองนี้เค้าก้เป้นแบบนี้บ่อยมาก ศุกร์ เสา อาทิตย์ก็ไม่ว่าง โทรไปก็ปิดเครื่องตลอด บางทีฉันก็บอกไปว่าอยากจะเจอจัง มาหมาหน่อยได้มั้ย เค้าก็ตอบว่าติดงานบ้างล่ะ มีไปต่างจังหวัดบ้างล่ะ ไปหาพี่สาวบ้างล่ะ คือพี่สาวเค้าอยุ่สุโขทัย เค้าก้ไปหา คุณที่บอกว่าไปหาพี่สาวเนี่ย ไปหาจิงๆ เพราะฉันเคยคุยกับลูกสาวของพี่สาวของเค้าแล้ว แต่หลังจากที่คุยกันนั้นก็แค่ครั้งเดียว ครั้งอื่นๆที่เค้าไปก็ไม่รู้ว่าไปจิงๆหรือเปล่า เพราะว่าเค้ามักจะปิดเครื่อง พอเราถามถึงว่าปิดเครื่องทำไม เค้าก็ว่าเรา ว่าหาเรื่องจับผิดเค้า พอพูดๆไปเค้าก็บอกว่าแค่นี้นะ เค้าปวดหัว คุณเรื่องปวดหัวนี้ป่วยอะไรแบบนี้จะบอกบ่อยมากเลย จนเราว่าอะไรทำไมจึงเป้นบ่อยจัง เค้าก็บอกว่าไม่รู้ ปวดหัวแต่พอโทรไปไม่รับสายบ้างปิดเครื่องบ้าง เค้าก็บอกว่าไม่อยากจะคุยกับใครเพราะไม่สบาย ไม่สบายตรงกับวันศุกร์เสาอาทิตย์ตลอดเลย ฉันคิดนะ ว่าเค้าต้องมาคนใหม่แน่นอน แต่ฉันไม่เคยถามเค้า แบบว่าให้เค้าเข้าใจว่า เราไว้ใจเค้านะ รักเค้ามากแค่ไหน เป็นห่วงเค้าอยู่โดยตลอด ยอมทำทุกอย่างเพื่อเค้า บางทีก็ยอมทิ้งงานที่พัทลุง เพื่อจะไปเจอเค้าที่กรุงเทพ แต่เค้าก็ไม่มา เป้นแบบนี้โดยตลอด โดยอ้างว่ามีงานเข้ามาด่วน ฉันก็ เออ งานหรือ งั้นทำงานเถอะ ฉันไม่กวนหรอก ว่างก็โทรมาล่ะกัน ฉันรอเค้ามาตลอด รอมาตลอด4ปี นัดเจอกันก็มาสาย ไม่เคยจะใส่ใจอะไรฉันเลย จนในเมื่อไม่กี่วันที่ผ่านมาเค้าก็เป็นเหมือนอีก คือโทรไปก้ไม่รับสาย ส่งข้อความให้โทรกลับมาเพราะว่าฉันป่วยไม่สบายเป็นไข้หวัดในช่วงนั้น เค้าก็ไม่โทรกลับมา ฉันโทรไปก็ไม่รับเป็นแบบนี้อยู่3วัน จนวันที่4ฉันเอาเบอแปลกโทรไปหาเค้า เค้าก็รับสาย พอเราถามว่าเป้นอะไรเค้าก็บอกว่าไม่สบาย อีกแล้ว เหมือนเดิมอีกแล้ว จนเราเหนื่อยใจ ท้อใจกับการไม่รับสายที่เค้าปล่อยให่เราทรมารหัวใจ เจ็บมานะกับข้ออ้างของเค้า โดยที่เรารู้ดีว่าเค้ามีคนใหม่ แน่นอน เพราะว่ามีข้อความจากเบอแปลกๆส่งมาหาฉัน ในข้อความบอกว่า"อย่าโทรหาพี่เค้าเลย ปล่อยเค้าไปเถอะ หนู้รักพี่เค้ามากนะค่ะ " พอเราเห้นข้อความนะน้ำตามันมาจากไหนก็ไม่รู้ ไหลออกมา ร้องไห้อยู่เป็นวักเป็นเวร จนนั่งหาคำตอบตกลงที่ผ่านมานั้น เราคิดไปเองเหรอ ว่าเค้ายังรักเรา เมื่อครั้งสุดท้ายที่คุยกันฉันถามเค้าไปว่าตกลงเราเป็นอะไรกัน เค้าก็เงียบไม่ยอมตอบ พอถามย้ำอีกที เค้าก็ว่าแล้วเป้นไรกันล่ะ ฉันอึ่งเลยอ่ะ ฉันก็ถามกลับไปว่า ตกลงที่ผ่านมานั้นฉันคิดไปเองเหรอ เค้าก็ตอบว่าใช่ เทอคิดไปเอง ฟังแค่นั้นฉันขอวางสายเลย ไม่อยากฟังไรอีกแล้ว เค้าหลอกฉันซ้ำแล้วซ้ำอีก จนฉันเป็นควายอยู่แล้ว หลังจากนั้นฉันก็เศร้าๆอยู๋จนในที่สุดต้องกลับมานั่งทบทวนเรื่องราวทั้งหมดที่ผ่านมานั้น เฝ้าถามตัวเองอยูตลอด ว่าสิ่งที่ผ่านมานั้นเจ็บปวดพอแล้วหรือยัง ร้องไห้พอแล้วหรือยัง บางครั้งใจฉันมันท้อนะที่ยังรักเค้า บางทีก็ถามตัวเองว่า รักทำไมรักเพราะอะไร รักแล้วเจ็บแล้วจะรักทำไม บางทีก็ไม่มีคำตอบ แต่ก็ยัง***รักอยู่ได้ จนต้องบอกกับใจว่าพอแล้วนะ เหนื่อยหัวใจเกินไปแล้วนะ หยุดเสียที อย่าร่ำไห้อีกเลย พอกันเสียทีกับความรักแบบนี้ความรักแบบควายๆ ถึงแม้จะพยายามรักษามันไว้แค่ไหนแต่ใจเค้าไม่มั่นคง ก็ต้องยอมแต่โดยดี จากมาเสียเถอะ แล้วเลิกร้องไห้เสียใจเลิกเสียดาย แล้วกลับมารักตัวเราเองให้มาก เริ่มต้นชีวิตใหม่ ใช้ชีวิตให้มีความเพื่อตัวเราเองและครอบครัวของเราเอง พ่อ แม่คือคนที่อยุ่ข้างหลังแต่รักเราโดยไม่หวังสิ่งอื่นใด เป็นรักที่บริสุทธิ์แท้ ที่แน่นอน จงใช้ชีวิตในแต่ละวันให้มีความสุข สนุกกับชีวิต แล้วทุกอย่างจะดีเอง สวัสดีค่ะ..คุณ wannom ขออวยพรให้คุณเจอรักแท้เร็วๆ นะคะ ที่ผ่านมาแล้วก็ให้ผ่านไปค่ะ... สู้ๆ นะคะ ยินดีต้อนรับเข้าสู่กระทู้ค่ะ...
|
|
|
|
|
|
|
|
Not a princess
|
Thank you so much ka. It feels so good to be able to let it out and to know that there are ppl out there who feel the same way/or understand me. :)
|
|
|
|
|
|
|
|
|
Thank you so much ka. It feels so good to be able to let it out and to know that there are ppl out there who feel the same way/or understand me. :)
ยินดีค่ะ..คุณ not a princess ความรักนำพาทั้งความสุขและความทุกข์มาให้เรา อยู่ที่เราค่ะ ว่าจะเลือก รับอะไรมา.. อะไรที่ผ่านไปแล้ว...เก็บไว้ไม่ได้ ...ก็ถือเอาเป้นประสบการณ์ อะไรที่อยู่กับเรา..ก็อยู่อย่างมีความสุขนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
แล้วน้องนามว่าเป็นยังไงบ้างจ๊ะ..วันนี้
งานยุ่งไหม..
ตั้งใจทำงาน นาๆๆๆๆๆ
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
เมื่อกี้คุยโทรศัพท์กับน้อง หนูบอกน้องว่าจะไปเจอพี่เค้าน๊ะ
แต่เพราะน้องไม่ชอบหน้าพี่เค้า(บอกว่าแก่กว่าอายุ คือหน้าตาไปไกลกว่าอายุ )
อายุก็มากกว่าหนูเยอะอยู่แล้ว หน้าตาก็บวกไปอีกห้าปีคะ เรื่องนี้หนูเคยบอกให้พี่ๆๆให้ฟังแล้ว
ตอนที่เค้ากับน้องได้เจอกัน วันนี้คุยเรื่องเค้ากับน้อง น้องหัวเราะแบบประมาณว่า
ตกลงพี่จะคบคนนี้จริงๆๆเหรอ เสียงหัวเราะมันบอกอย่างนั้นคะ แน่ใจแล้วเหรอ
พี่เค้ากับหนูไม่เหมือนกันเลยน๊ะ ตอนนั้นความรู้สึกหนูมันหายอะไรไปหลายๆๆอย่าง
บอกไม่ถูกคะ เหมือนจะร้องไห้ พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล แล้วพ่อแม่อีกที่จะต้องยอมรับเค้า
มันไม่ได้อยู่ที่หนูกับเค้า หนูกำลังแคร์คนรอบข้าง ฟังความเห็นอย่างใจเป็นกลาง
หนูเลยพูดกับน้องว่า ถ้าใจเราบอกว่าไม่เต็มร้อย คิดว่าไม่เหมาะสม จะให้พี่รีบถอยใช่มั้ย จะได้ไม่ทำร้ายเค้า
เพราะมันกำลังจะไปไกลเรื่อยๆๆ ผูกพันมากขึ้น สับสน
|
|
|
|
|
|
|
|
เข้าใจ
|
จากการอ่าน จะมีข้อความของเจ้าของกระทู้ และคุณนามว่า โต้ตอบกัน ถึงอารมณ์ความรู้สึกที่ต้องห่างจากคนรัก
ของเราเองประสบการณ์ตรง เพราะอยู่ต่างประเทศ แล้วก็คนที่รักอยู่ไทย
แรกๆ ก็คิดถึงมาก เหงา โทรหาบ่อยๆ ทุกวัน ทั้งเขาและเรา แต่ว่าคนที่อยู่ต่างประเทศ จะมีเรื่องยุ่งๆ เยอะ
ทั้งการปรับตัว และต้องทำตามความมุ่งหวังให้สำเร็จ ถึงแม้จะคิดถึงแค่ไหน ก็ต้องข่มใจไว้ เพราะไม่อยากให้ความกังวลมารบกวนสมาธิ ถามว่า ระยะเวลาที่ห่าง ต่างคนต่างจะมีใครใกล้ชิดบ้างได้หรือไม่ ตอบได้เลยว่า เป็นไปได้ว่ามี
แต่มันขึ้นอยู่กับว่าใครจะมีก่อนกัน
ส่วนตัวเขาเราไม่รู้ ปากบอกว่าไม่มี เราก็ต้องฟังไปตามนั้น แต่เราก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะว่าต้องเอาใจเขามาใส่ใจเราก่อน ลองคิดย้อนไปว่าถ้าเขามี แล้วเราจะไปโกรธเขาได้อย่างไร ก็ได้แต่ทำใจ แต่ที่รู้ๆ เรามั่นคงแน่นอน ไม่มีใครจนวันที่เรากลับมา ก็มาเจอเขาอีกครั้ง ปรากฏว่า กลับมาเจอเขามีใครๆ มากมาย แต่สุดท้ายเขาก็บอกจะจบกับทุกคน แล้วก็เลือกที่จะคบกับเราเหมือนเดิม แต่เชื่อไหม ว่าเราเหมือนเดิม แต่เขาสิไม่เหมือนเดิม สุดท้ายไปกันไม่รอด เขาคนที่เรารัก กลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายเราทุกอย่าง สุดท้ายก็เลิกกัน คนที่เจ็บคือเราคนเดียว ที่มีโอกาสได้พบคนดีๆ ตอนไปเมืองนอก แต่เรากลับปิดใจไม่รับใครเข้ามา เพราะต้องการกลับมาอยู่กับเขา แต่สุดท้ายกลับมาเจอความจริง มันเหมือนอยู่ในนรกมากๆ เขาที่เคยจริงใจ กลายเป็นคนหลอกลวงกับเราอย่างไม่น่าเชื่อ อันนี้คือเรื่องในอดีตนะ
ส่วนเรื่องปัจจุบันที่จะเล่าให้ฟัง ก็คือเรื่องของความจริงอีกเช่นกัน แต่คราวนี้เป็นคนใหม่ ก็จากกันอีกเหมือนครั้งแรก เพราะเราต้องไปเรียนต่อ แต่คนรักอยู่ที่เมืองไทย ความรักความคิดถึงก็มากมาย แต่ว่าคนรักคนนี้ ต่างจากคนเก่า อาจเป็นเพราะว่าเขามั่นคงพอสมควรมั้ง เราเคยมีประสบการณ์มาก่อน เราก็บอกเขาว่า ถ้าเหงาก็เจ้าชู้บ้างก็ได้นะ เราเข้าใจ แต่อย่าจริงจังนะ หรือถ้าจริงจังกับใครก็ให้บอกเราอย่าหลอกเรา เพราะเราเคยเจ็บมากมาก่อน แรกๆ เราก็กลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย แต่ว่า คงเป็นเพราะคนแหละมั้ง คนแรกเขาคงไม่รักเราจริง พอมาเจอเหตุการณ์เดียวกันกับคนที่สอง ปรากฏว่า เขามั่นคงกับเรามากๆ พร้อมทั้งบินไปหาเราด้วย และก็สม่ำเสมอกับเราตลอดไปเคยขาดช่วงการติดต่อ แถมเวลาโทรคุยกัน เขาก็จะให้กำลังใจเราตลอด เรายอมรับว่า บางทีความรักที่ห่างไกลกัน มันก็ไม่ได้จบที่ความเจ็บปวดตลอดไป มันขึ้นอยู่กับว่า เขาและเรานั้นมั่นคงและรักกันมากแค่ไหน จริงใจต่อกันมากแค่ไหน
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเรา เหตุการณ์คล้ายกันถึงสองครั้ง แต่เรื่องคนละคน ทำให้เรารู้แล้วว่า ความจริงใจเท่านั้นที่จะทำให้ฝ่าฟันทุกอย่างได้ เพราะแค่คำว่ารัก คงไม่เพียงพอ เหมือนกับคนแรก เรากลับมาไทย กลับมาคบกันอีกยังไปไม่รอด เพราะเขาไม่จริงใจต่อเรา แต่คนที่สองเขาจริงใจต่อเรา ก็คบกันได้อย่างมีความสุข ส่งเสริมซึ่งกันและกัน
|
|
|
|
|
|
|
|
ชอบยุ่ง
|
น้องนามว่าครับท่าทางน้องดูเป็นคนที่อยากจะมีความรักแต่ทำไมยังยอมรับความจริงทั้งที่หัวใจตัวเองแท้ๆ พี่ว่าคำตอบอยู่ในใจน้องนามว่าตั้งนานแล้วแต่แคร์สื่อใช่มั้ยครับ ถ้าเป็นแบบนี้ลองออกไปอยู่ด้วยกันดีมั้ยครับดูว่าคุณพ่อกับคุณแม่ท่านจะว่ายังไง พี่ไม่ได้ติดตามเรื่องหรอกครับน้องนามว่าอายุน่าจะไม่น้อยแล้ว เชียร์อีกแรงครับ
วิ๊ดบึ้ม 
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
น้องนามว่าครับท่าทางน้องดูเป็นคนที่อยากจะมีความรักแต่ทำไมยังยอมรับความจริงทั้งที่หัวใจตัวเองแท้ๆ พี่ว่าคำตอบอยู่ในใจน้องนามว่าตั้งนานแล้วแต่แคร์สื่อใช่มั้ยครับ ถ้าเป็นแบบนี้ลองออกไปอยู่ด้วยกันดีมั้ยครับดูว่าคุณพ่อกับคุณ แม่ท่านจะว่ายังไง พี่ไม่ได้ติดตามเรื่องหรอกครับน้องนามว่าอายุน่าจะไม่น้อยแล้ว เชียร์อีกแรงครับ วิ๊ดบึ้ม การคิดมากไปไงล่ะคะ ความรักมันเป็นสิ่งสวยงามถ้าเราต่างฝ่ายต่างรักกัน มีใจตรงกัน แต่ว่ามันมีสิ่งแวดล้อมรอบข้าง เหมือนมีสายตาหลายๆๆคู่ คอยจับจ้องมอง คาดหวังกับตัวเรา พ่อ แม่ ญาติ น้องชาย(ที่รู้สึกจะแคร์สิ่งที่เค้าคิด ความคิดเห็นเค้า อีกมุมหนึ่ง) ส่วนพ่อ แม่ ถ้าลูกรักใครแล้วท่านไม่ว่าอะไรหรอกคะ ก็คงจะรักตาม แต่การไปอยู่ด้วยกันก่อน แต่งนั้น เราไม่ทำเด็ดขาดคะ เพราะต้องแต่ง งานกันก่อน การตัดสินใจเรื่องนี้เป็นเรื่องอนาคต ถ้าเค้าพร้อม และเราเองก็แน่ใจในตัวเอง ขอย้ำว่าตัวเองน๊ะคะ(เพราะไม่เคยแน่ใจความรู้สึกนี้เลยคะ) มันคงต้องใช้เวลาอีกหน่อย หลายอย่างที่ยกมาเป็นข้ออ้าง เหตุผลมากมาย เพื่ออะไรตัวเองก็ยังบอกไม่ได้เลยคะ สุดท้ายมันคงหนีความรู้สึกตัวเองไม่พ้น แต่ความกลัวฝนก็เข้ามาแทนที่ทุกที ที่คิดว่าใช่คะ คุณช่วยบอกอะไรๆๆให้อีกสักหน่อยได้มั้ยคะ ในมุมมองของผู้ชายคนหนึ่ง ขอบคุณล่วงหน้านะคะ อ้อ. ตอนนี้อายุยี่สิบห้าแล้วคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
ชอบยุ่ง
|
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
อะไรของคุณ พี่ชอบยุ่งคะ หนูไม่เคยไปกรี๊ดที่ไหนหรอกคะ
การะบายในบอร์ดนี้ ถามว่าดีมั้ยก็ดีน๊ะคะ แต่มันก็ไม่ได้ทำให้อะไรๆๆดีขึ้นมากมายหรอกคะ
แต่อย่างน้อยก็ยังพี่ๆๆ ที่คอยให้กำลังใจหนูอยู่ รวมทั้งคุณที่ติดตามอ่าน จนมาถึงวันนี้
บางที บางเรื่องก็ไม่สมควรเล่า แต่ก็อย่างว่าแหล่ะคะมันไม่สบายใจเลยอยากเขียนออกมา
แต่เรื่องที่หนูถามพี่ชอบยุ่งยังไม่ได้ให้ความคิดเห็นมุมมองของผู้ชายคนหนึ่งเลยคะ
เรื่องของหนูกับพี่เค้า มันอาจจะดีขึ้นบ้างก็ได้คะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
เมื่อกี้คุยโทรศัพท์กับน้อง หนูบอกน้องว่าจะไปเจอพี่เค้าน๊ะ แต่เพราะน้องไม่ชอบหน้าพี่เค้า(บอกว่าแก่กว่าอายุ คือหน้าตาไปไกลกว่าอายุ ) อายุก็มากกว่าหนูเยอะอยู่แล้ว หน้าตาก็บวกไปอีกห้าปีคะ เรื่องนี้หนูเคยบอกให้พี่ๆๆให้ฟังแล้ว ตอนที่เค้ากับน้องได้เจอกัน วันนี้คุยเรื่องเค้ากับน้อง น้องหัวเราะแบบประมาณว่า ตกลงพี่จะคบคนนี้จริงๆๆเหรอ เสียงหัวเราะมันบอกอย่างนั้นคะ แน่ใจแล้วเหรอ พี่เค้ากับหนูไม่เหมือนกันเลยน๊ะ ตอนนั้นความรู้สึกหนูมันหายอะไรไปหลายๆๆอย่าง บอกไม่ถูกคะ เหมือนจะร้องไห้ พยายามกลั้นไม่ให้น้ำตาไหล แล้วพ่อ แม่อีกที่จะต้องยอมรับเค้า มันไม่ได้อยู่ที่หนูกับเค้า หนูกำลังแคร์คนรอบข้าง ฟังความเห็นอย่างใจเป็นกลาง หนูเลยพูดกับน้องว่า ถ้าใจเราบอกว่าไม่เต็มร้อย คิดว่าไม่เหมาะสม จะให้พี่รีบถอยใช่มั้ย จะได้ไม่ทำร้ายเค้า เพราะมันกำลังจะไปไกลเรื่อยๆๆ ผูกพันมากขึ้น สับสน น้องนามว่า...น้องกำลังสับสนอยู่แล้ว แล้วดูเหมือนว่า น้องก็ไปรับเอาความสับสนมาจากคนอื่นๆๆ อีก แคร์ใจตัวเองก่อนนะคะ...อย่าไปแคร์ความรู้สึกของคนอื่นๆมากค่ะ (อ๋อ นอกจาก พ่อกับ แม่นะคะ) สู้ๆ ค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
จากการอ่าน จะมีข้อความของเจ้าของกระทู้ และคุณนามว่า โต้ตอบกัน ถึงอารมณ์ความรู้สึกที่ต้องห่างจากคนรัก
ของเราเองประสบการณ์ตรง เพราะอยู่ต่างประเทศ แล้วก็คนที่รักอยู่ไทย
แรกๆ ก็คิดถึงมาก เหงา โทรหาบ่อยๆ ทุกวัน ทั้งเขาและเรา แต่ว่าคนที่อยู่ต่างประเทศ จะมีเรื่องยุ่งๆ เยอะ
ทั้งการปรับตัว และต้องทำตามความมุ่งหวังให้สำเร็จ ถึงแม้จะคิดถึงแค่ไหน ก็ต้องข่มใจไว้ เพราะไม่อยากให้ความกังวลมารบกวนสมาธิ ถามว่า ระยะเวลาที่ห่าง ต่างคนต่างจะมีใครใกล้ชิดบ้างได้หรือไม่ ตอบได้เลยว่า เป็นไปได้ว่ามี
แต่มันขึ้นอยู่กับว่าใครจะมีก่อนกัน
ส่วนตัวเขาเราไม่รู้ ปากบอกว่าไม่มี เราก็ต้องฟังไปตามนั้น แต่เราก็ไม่คิดอะไรมาก เพราะว่าต้องเอาใจเขามาใส่ใจเราก่อน ลองคิดย้อนไปว่าถ้าเขามี แล้วเราจะไปโกรธเขาได้อย่างไร ก็ได้แต่ทำใจ แต่ที่รู้ๆ เรามั่นคงแน่นอน ไม่มีใครจนวันที่เรากลับมา ก็มาเจอเขาอีกครั้ง ปรากฏว่า กลับมาเจอเขามีใครๆ มากมาย แต่สุดท้ายเขาก็บอกจะจบกับทุกคน แล้วก็เลือกที่จะคบกับเราเหมือนเดิม แต่เชื่อไหม ว่าเราเหมือนเดิม แต่เขาสิไม่เหมือนเดิม สุดท้ายไปกันไม่รอด เขาคนที่เรารัก กลับกลายเป็นคนที่ทำร้ายเราทุกอย่าง สุดท้ายก็เลิกกัน คนที่เจ็บคือเราคนเดียว ที่มีโอกาสได้พบคนดีๆ ตอนไปเมืองนอก แต่เรากลับปิดใจไม่รับใครเข้ามา เพราะต้องการกลับมาอยู่กับเขา แต่สุดท้ายกลับมาเจอความจริง มันเหมือนอยู่ในนรกมากๆ เขาที่เคยจริงใจ กลายเป็นคนหลอกลวงกับเราอย่างไม่น่าเชื่อ อันนี้คือเรื่องในอดีตนะ
ส่วนเรื่องปัจจุบันที่จะเล่าให้ฟัง ก็คือเรื่องของความจริงอีกเช่นกัน แต่คราวนี้เป็นคนใหม่ ก็จากกันอีกเหมือนครั้งแรก เพราะเราต้องไปเรียนต่อ แต่คนรักอยู่ที่เมืองไทย ความรักความคิดถึงก็มากมาย แต่ว่าคนรักคนนี้ ต่างจากคนเก่า อาจเป็นเพราะว่าเขามั่นคงพอสมควรมั้ง เราเคยมีประสบการณ์มาก่อน เราก็บอกเขาว่า ถ้าเหงาก็เจ้าชู้บ้างก็ได้นะ เราเข้าใจ แต่อย่าจริงจังนะ หรือถ้าจริงจังกับใครก็ให้บอกเราอย่าหลอกเรา เพราะเราเคยเจ็บมากมาก่อน แรกๆ เราก็กลัวว่าประวัติศาสตร์จะซ้ำรอย แต่ว่า คงเป็นเพราะคนแหละมั้ง คนแรกเขาคงไม่รักเราจริง พอมาเจอเหตุการณ์เดียวกันกับคนที่สอง ปรากฏว่า เขามั่นคงกับเรามากๆ พร้อมทั้งบินไปหาเราด้วย และก็สม่ำเสมอกับเราตลอดไปเคยขาดช่วงการติดต่อ แถมเวลาโทรคุยกัน เขาก็จะให้กำลังใจเราตลอด เรายอมรับว่า บางทีความรักที่ห่างไกลกัน มันก็ไม่ได้จบที่ความเจ็บปวดตลอดไป มันขึ้นอยู่กับว่า เขาและเรานั้นมั่นคงและรักกันมากแค่ไหน จริงใจต่อกันมากแค่ไหน
จากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นกับตัวเรา เหตุการณ์คล้ายกันถึงสองครั้ง แต่เรื่องคนละคน ทำให้เรารู้แล้วว่า ความจริงใจเท่านั้นที่จะทำให้ฝ่าฟันทุกอย่างได้ เพราะแค่คำว่ารัก คงไม่เพียงพอ เหมือนกับคนแรก เรากลับมาไทย กลับมาคบกันอีกยังไปไม่รอด เพราะเขาไม่จริงใจต่อเรา แต่คนที่สองเขาจริงใจต่อเรา ก็คบกันได้อย่างมีความสุข ส่งเสริมซึ่งกันและกัน
ว้าวๆๆๆ ยาวเชียว...แต่อ่านแล้วก็ได้รู้อะไรๆๆอีกมากมากยเลยค่ะ คู่ของเรา ตอนนี้ยังห่างกัน ยังไม่ได้กลับมาเจอกัน เหมือนคุณ ก็หวังไว้ว่า พี่เค้าจะมีความจริงใจกับเราบ้าง เชื่อไหมคะ..เราไม่อยากได้ยินเวลาเค้าชมใคร ว่าสวยอย่างนู้นอย่างนี้ สาวประเทศนี้สวย ประเทศนั้นสวย ไม่ค่อยอยากฟังเลยค่ะ แต่ก็ไม่ได้พูดอะไรมาก..เค้าเล่ามาก็ฟังๆ ไป ไม่อยากให้มีเรื่องหยุมหยิมค่ะ ดีใจด้วยนะคะ...ที่ได้พบกับความจริงใจ..ซึ่งเป็นสิ่งที่สำคัญที่สุดสำหรับความรัก แล้วก็ดีใจค่ะ..ที่ร่วมแสดง และแชร์ความรู้สึก ให้เพื่อนๆ ได้อ่านกันในกระทู้นี้ค่ะ เข้ามาแชร์กันอีกนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ท่าทางจะวิ๊ดบึ้ม อย่างหนักชุดใหญ่เลยน้องนามว่ามีอีกทาง ระบายที่บอร์ดนี้เป็นทางออกที่ดีสุดแล้วครับในมาเราช่วยกันกริ๊ดดดดดดกรื๊ดกรื๊ดดดดดดดดดดดดดดดโอเคดีขึ้นมั้ยครับ แฟนผมชอบครับวิธีนี้ตอนแรกตกใจมากนึกว่าเป็นอะไรเห็นหวีดในห้องน้ำพอออกมาก็บอกว่าไม่ได้เป็นอะไรครับ ผมเลยคืดว่าเป็นทางออกที่ดีเอาใจช่วยนะครับน้อง สวัสดีค่ะ...คุณชอบยุ่ง... ยินดีนะคะที่ได้เข้ามาร่วมแชร์ความรู้สึก ประสบการณ์ ค่ะ ฝากดูแลน้องนามว่าด้วยนะคะ...ท่าทางจะ(แนะนำกัน)ไปได้สวย  นานๆ จะมีชายหนุ่มเข้ามาร่วมแชร์ประสบการณ์ค่ะ ยินดีต้อนรับค้า
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
พี่ชายเค้าแนะนำให้หนูไปกริ๊ดก่อนคะ อาจจะดีขึ้น 555++++
ลองทำตามก็ไม่เสียหลาย ปลดปล่อยไปอีกแบบ จะหายบ้าๆๆบอๆๆคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
อาการหนักขนาดนี้ เหมือนละเมอ เพ้อไปเรื่อยๆๆๆๆ
ถ้าไม่ใช่เค้า ก็คงไม่มีใครทำให้หนูเป็นแบบนี้ได้หรอกคะ
แต่ ๆๆๆ ยังไม่อยากยอมรับตัวเอง กลัวฝนอยู่คะ
ขนาดวันหยุดยังจะไปเที่ยวกับเค้า ถ้าไม่ให้ความสำคัญกับเค้า
แล้วหนูจะให้ใครอีกค๊ะเนี่ย ชัวร์ๆๆๆๆ ว่าหายใจเข้าออกต้องเป็นเค้าแน่ๆๆคะ
ม่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆจริงช่ายๆๆๆๆๆๆๆมั้ยคะพี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
อาการหนักขนาดนี้ เหมือนละเมอ เพ้อไปเรื่อยๆๆๆๆ
ถ้าไม่ใช่เค้า ก็คงไม่มีใครทำให้หนูเป็นแบบนี้ได้หรอกคะ
แต่ ๆๆๆ ยังไม่อยากยอมรับตัวเอง กลัวฝนอยู่คะ
ขนาดวันหยุดยังจะไปเที่ยวกับเค้า ถ้าไม่ให้ความสำคัญกับเค้า
แล้วหนูจะให้ใครอีกค๊ะเนี่ย ชัวร์ๆๆๆๆ ว่าหายใจเข้าออกต้องเป็นเค้าแน่ๆๆคะ
ม่ายๆๆๆๆๆๆๆๆๆจริงช่ายๆๆๆๆๆๆๆมั้ยคะพี่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
มันคือความจริงนะจ๊ะ...แล้วก็ต้องยอมรับมันให้ได้ด้วย จะวิ่งหนีทำไมกัน...วิ่งหนีหัวใจตัวเอง ยังไงก็หนีไม่ได้จ๊ะ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
rjasaenn
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
หลับฝันดีค่ะ...พี่จริงใจ...น้องนามว่า...เพื่อนๆ ทุกๆคนในบอร์ด
แล้วก็หลับฝันดีนะ...คนที่อยู่ไกล...ฝันดีค่ะ...
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ถ้ารักอ่ะนะ ยังไงก้อต้องทนได้ แม้จาคิดถึงแค่ไหนก้อตาม
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ถ้ารักอ่ะนะ ยังไงก้อต้องทนได้ แม้จาคิดถึงแค่ไหนก้อตาม
ใช่ค่ะ...ต้องอดทนๆๆๆๆ อย่างแรง แต่ก็ต้องทำให้ได้...แม้จาคิดถึงแค่ไหนก็ตาม
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
สวัสดีตอนเช้าๆๆพี่ๆๆทุกคนน๊ะคะ
ทำงานด้วยความสุข พรุ่งนี้ก็วันหยุดของหลายๆๆคนแล้ว
วันศุกร์ ก็มีแต่ความสุข มีแต่วันสุข น่ะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
งานวันนี้ผ่านไปอีกวัน พักทักทายน้องๆก่อนนะจ๊ะ 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
คืนนี้หลับฝันดี ราตรีสวัสดิ์นะจ๊ะ 
|
|
|
|
|
|
|
|
|
วันเสาร์จ๊า น้องๆเป็นยังไงกันบ้างจ๊ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
pplover
|
เป็นเหมือนกันค่ะ แฟนไปเรียนต่อต่างประเทศ ตอนแรกๆเราก็งอนที่เค้าไม่ค่อยติดต่อ เป็นเพราะว่าเค้ากำลังเครียด
ทั้งเรื่องเรียน เรื่องงาน เรื่องกินอยู่ แต่เราไม่เข้าใจ เพราะเค้าไม่เคยเล่าให้ฟังเลย เหตุผลก็คือ เค้าไม่อยากให้เราทุกข์ไปกับ
เค้าค่ะ ทุกวันนี้เราเข้าใจเค้ามากขึ้น ไม่กวนใจเวลาเค้าเหนื่อย แต่ก็เม้นท์ hi5 ให้เค้าทุกวัน ถึงเค้าจะไม่ค่อยตอบเราก็ตาม
คุยเอ็มกันบ้าง เค้าโทรมาบ้าง ให้กำลังใจเค้าตลอด ห่วงใย และคิดถึงเค้ามาก บางทีก็คิดมาก แต่เราได้อ่านหนังสือเล่มนึง
เราเข้าใจความรักมากขึ้น เราจะไม่ครอบครองเค้ามากไป ให้อิสระกับเค้า ให้เค้าได้ทำในสิ่งที่เค้าอยากทำ ความรักเป็นสิ่งที่
สวยงามค่ะ ใครคนนั้นถ้าเค้ารับรู้ได้ สักวันเค้าจะรู้ว่าโชคดีแค่ไหน ที่ได้รับความรักที่มันออกมาจากใจจริงค่ะ
สู้ๆและขอเป็นกำลังใจให้ทุกๆคนค่ะ จงต่อสู้กับความห่างไกลด้วยอานุภาพแห่งความรักค่ะ
ปล.อยากทราบวิธีส่งข้อความทางมือถือไปเบอร์ต่างประเทศค่ะ เคยส่งแล้วเค้าไม่ได้รับค่ะ
|
|
|
|
|
|
|
|
นามว่า
|
สวัสดีวันเสาร์ที่แสนจะมืดครึ้ม เพราะฝนกำลังจะตกคะ
ทุกคนๆๆที่เข้ามาในนี้ให้กำลังใจเพื่อนๆ พี่ๆๆที่มีรักทางไกล รู้สึกดีมากคะ
ระยะทางเป็นอุปสรรคที่เหนื่อยกับคำว่าคิดถึง จนกว่าเราจะได้สมหวัง
ได้พบกัน และอยู่ด้วยกันไม่จากกันไปไหนไกล นอกจากจะหมดลมหายใจ
ถ้าเราได้อยู่ด้วยกันตลอดไป ความรักที่เฝ้ารอคอย คิดถึงกันมันคงมีค่า
และมีความหมาย อยากให้ทุกคนเข้มแข็งไม่อ่อนแอ สับสนเหมือนที่เราเป็นอยู่น๊ะ
ตอนนี้ยังดีอยู่ มันคงต้องใช้เวลา ไม่รู้ว่านานแค่ไหนถึงจะยอมรับหัวใจตัวเองได้สักที
อยากทำได้ จะได้คบ และมอบความรู้สึกให้เค้าอย่างสนิทใจ พี่ๆๆในกระทู้นี้คอยเป็นกำลังใจให้เราเสมอมา
แต่บางอย่างของจุดเริ่มต้นระหว่างเรากับเค้ามันคงยากที่จะบอกออกมา เค้าเหมือนมีสองคน
คนหนึ่งคือคนที่เราคาดหวัง และคิดมาตลอดว่าเค้าจะต้องเป็นแบบที่เราคิด วาดฝันไว้
ในจุดๆหนึ่ง แต่แล้วความเป็นจริงมันสวนทาง เราอยากให้เค้าเป็นคนที่เราคิดไว้ได้มั้ย
แต่มันกลับไม่ใช่ ความจริงมันไม่ใช่ เราพยายามยอมรับเค้าหลายอย่างที่มันตรงกันข้ามกับที่เค้าเคยบอกเรา
แต่แล้วใจกลับกลัวที่จะเริ่มต้นกับคนที่ออกมาจากจิตนาการ (เหมือนที่เค้าบอกและเราก็คิดไว้)
ไม่รู้เมื่อไหร่เราจะทำได้ ไม่ได้ฝืนอย่างนี้(ในบางครั้ง)หรือยังสับสน ลังเลใจแบบนี้
|
|
|
|
|
|
|
|
|
ปล.อยากทราบวิธีส่งข้อความทางมือถือไปเบอร์ต่างประเทศค่ะ เคยส่งแล้วเค้าไม่ได้รับค่ะ ถ้าใช้โทรศัพท์มือถือนำเครื่องไปใช้ต่างประเทศต้องแจ้งที่ศูนย์เมืองไทย
ขอเปิด Rooming ที่ต่างประเทศ แจ้งชื่อประเทศ........
และขอใช้ SMS ค่ะ แต่ให้ขอรายละเอียดค่าบริการด้วยนะคะ
|
|
|
|
|
|
|
|
