สวัสดีครับผมเป็นคนหนึ่งที่มีปัญหาชีวิตคู่ครับผมทะเละกับเธอเมื่อคืนจนเธอได้จิกตบผมที่หน้าและเหวียงแม่ผมที่ห้ามจนกระดูกนิ้วแตก ถามว่าผมทำร้ายเธอไหมผมทำครับตนแรกเธอขว้างเก้าอี้ใส่ผมทั้งที่แม่ผมนั้งอยู่ข้างหลังผมผมจึงขว้างกลับไปอีกทางหนึ่งเธออยุ่ซ้ายผมขว้างไปขวาหลังจากนั้นผมได้ยันเธอไป
หนึ่งที(เท้ายันกับทีบคนละความรู้สึกกันนะครับ)ที่ผมทำนั้นผมเห็นเธอเหวียงแม่ผมที่เข้ามาห้ามแม่ผ่าตัดใส่เหล็กที่หลังไปกระแทกกับพี้นผมโมโหเลยยันไป
ที่หนึ่งยันนะครับไม่ใช้ทีบสาบานได้ทีบจริงคงหนักกว่านี้ครับ ผมทนไม่ได้ที่เห้นเขาทำกับแม่ผมอย่านี้ครับ ตัวเขาสรุปแล้วไม่เป็นอะไรครับ มีแม่ผมกระดูกนิ้ว
แตก 1 นิ้ว ผมมีตาขวาเขียวโดนต่อย ขมับซ้ายโดนนิ้วเธอจิกขูดจนเกือบเย็บ เมือซ้ายโคนนิ้วโป้งโดนกัดจนกล้ามเนือฉีก

สาเหตุคือไม่มีใครซักผ้ากันเปื้อนให้ผ้าของเขาเองเขามาว่าแม่ผมไม่มีน้ำใจซักให้เขาหน่อยไม่ได้ ผมงงครับอาทิตย์หนึ่งบ้านผมซักผ้า2ที นานเขาจะช่วยซักสักทีแต่ที่ผมไม่เขาใจว่าสะใภต้องทำหน้าที่อะไรบ้างครับ แม่ผมตัวผมไม่เคยขอร้องให้เขาทำงานบ้านเลยเขาอยากทำก็ทำ เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนี้ผมกับแม่ไม่มีน้ำใจหรือครับเงินเดือนผมให้เขาเกีอบหมดผมใช้แค่เดือน3000 เนี้ยผมผิดอีกหรือครับ

การเลี้ยงดูลูกผมก็ดีมากครับเธอเป็นคนติดทีวีติดละครต้องดูทุกเรื่องแทบทุกช่องตั้งแต่เช้ายันเย็นจนลูกผมจะ2ขวบแล้วติดทีวีมากไมเรียกพ่อยังพูดไม่ได้
พอผมคุยกับเขาก็โทษแม่ผมผมด่าเธอเรื่องดูทีวี เธอก็บอกว่าเรื่องของเธอครับ

แต่สุดท้ายเมื่อวานที่ทำให้ผมพอจะตัดสินใจได้คือ เธอผู้มาว่านี้ลูกกูใครจะมาแยกไม่ได้แม้กูจะตายก็จะเอาลูกไปกับกู ด้วย

ผมกับแม่ลงความเห็นแล้วว่าให้หย่าครับที่ผมทนมาตลอด2ปีเพื่อลูกอย่างเดียวเลยครับแต่ผมกลัวว่าถ้าฝ้องหย่าเธอจะได้สิทธิ์การดูแลลูกไปผมใครทำยังไงดีครับ


คนที่เข้ามาอ่านเข้าใจและแนะนำก็ขอบคุณมากๆครับแต่ถ้าใครจะมาด่าหรือซ้ำเติมผมผมขอเถอะครับเรื่องที่ผมเล่าเรืองจริงผมเจ็บมากครับตอนนี้ผมทำงานอยู่แม่ผมต้องรพ.คนเดียวผมโทรไปบอกเธอเธอยังไม่สนในอาการแม่ผมเลยครับขอบคุณครับ ผมต้องการแค่ลูกทรัพย์สมบัติอะไรผมไม่ต้องการครับ

ได้เข้ามาอ่านกระทู้ของคุณแล้วค่ะ น่าเห็นใจคุณนะคะไม่น่าเชื่อว่าจะมีแม่และเมียแบบนี้ด้วย แต่ว่าดิฉันก็ไม่ได้อยู่ตรงนั้นและทราบเกี่ยวกับบริบทของครอบครัวคุณ ว่าใครเป็นอย่างไรแล้วแฟนคุณเค้ามีส่วนดีบ้างรึป่าวคะรึว่ามีแต่ข้อเสีย ถือว่าคุณเป็นคนที่มีความอดทนมากเลยนะคะที่ทนเค้าได้ตั้ง 2 ปี ถ้าเป็นดิฉันคงต้องหย่าค่ะ เพราะคงทนไม่ได้ที่ใครจะมาทำกับแม่เราได้ถึงขนาดนั้นและก็ไม่ดูแลลูกเลย ถ้าคุณฟ้องหย่าก็ต้องดูว่าใครที่สมควรจะเป็นผู้ดูแลลูก แต่โดยทั่วไปแล้วเค้าก็จะให้สิทธิแม่ก่อน แต่ว่าถ้าคุณมีข้อขัดแย้งหรือเหตุผลเพียงพอ ศาลจะพิจารณาเองน่ะค่ะว่าลูกควรจะอยู่กับใคร แต่ยังไงก็ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ ลองคุยกับเค้าดีๆ เผื่อจะมีทางออกที่ดีกว่าการฟ้องหย่าค่ะ

น่าเห็นใจค่ะ เพราะจริงเราไม่เคยเจอกับตัวเองเป็นลูกสะไภ้ที่ดีและเราเจอแม่สามีที่ดีมากๆ ไม่เคยกวนเราไม่เคยขอร้องเรา เราจะให้หรือไม่ให้อะไรก้อได้ เพราะเราแต่งเข้าบ้านสามีแล้วเราทำหน้าที่รับผิดชอบทุกอย่างในบ้านจนแม่สามีเกรงใจค่ะ และโชคดีที่สามีไม่ใช่คนหูเบา แต่เรากลับมีเรื่องกลุ้มใจอย่างอื่นคือเราแอบไปมีอีกคนทั้งที่มีสามีอยู่เป็นตัวตนแต่ขอบอกว่า กับอีกคน เราแค่ขอคุยกับเค้าบ้างและนัดเจอกันบ้างถ้ามีโอกาส
นี่ล่ะชีวิตไม่มีใครสมบูรณ์แบบ แต่อย่างคุณถ้าจริงดังเล่ามาก้อน่าตำหนิภรรยาที่ไม่ใส่ใจสามีและลูก โดยเฉพาะลูกนี่แสดงว่าพื้นฐานครอบครัวเค้าไม่อบอุ่นและไม่มีความเป็นแม่ในตัวค่ะอย่างเราเลี้ยงลูกเองมาตลอดไม่เคยมีคนรับใช้และต้องทำงานบ้านทุกอย่าง ขายของหน้าร้านอีก รับส่งลูกเรียนจนลูกจบ เพราะเรารักลูกและมีความสำนึกความเป็นแม่ จนเดี๋ยวนี้ถ้าแค่มองลูกก้อรู้แล้วว่าเค้าจะพูดอะไร จะเอาอะไร
ขอเป็นกำลังใจให้ฝ่าฟันทุกปัญหาที่เกิดขึ้นขอให้รู้ว่าชีวิตเราสั้นนัก อยากทำอะไรที่มีความสุข จงทำและอย่าได้กลัวปัญหาเพราะทุกคนล้วนมีเหมือนกันหมด

ฟ้องหย่าเองเลยซิคะ สิทธิการเลี้ยงดูบุตรตอนนี้ก้อเหมือนจะมีเท่ากันนะคะ

ด้านคุณก้อมีคุณแม่ของคุณเป็นพยาน บอกศาลไปเลยค่ะว่าภรรยาคุณเป็นอย่างไร

ทนายสักคน อย่าลืมถ่ายรูป ลอยแผลต่างๆบนตัวคุณและคุณแม่คุณไว้ด้ยนะคะ

เป็นหลักฐานได้อีกอย่างหนึ่ง สู้ๆนะคะ สงสารเด็กค่ะ

ขอให้คุณแม่ของคุณหายเร็วๆนะคะ