เหตุที่คุณตัวเลขตั้งกระทู้นี้ขึ้นมาก็เพราะว่า เมื่อวานพาลูกไปเที่ยวที่ห้างแห่งหนึ่ง พาลูกเข้าไปนั่งกินไก่ที่ kfc โต๊ะนั่งติดกับกระจกทางออกของห้างพอดี ก็เลยได้เห็นถึงภาพที่มองแล้วรู้สึกสงสารเด็กคนหนึ่งกับพ่อ ที่ยืนมองดูหลายครอบครัวที่พาลูกมากินอาหารในที่แห่งนี้ เด็กผู้น้อยคนนั้นพยายามรบเร้าให้พ่อซื้อไอติมให้แต่พอของหนูน้อยคงไม่มีตังหรือเหตุผลใดก็ไม่ทราบเขาหยิบเงินเหรียญออกจากกระเป๋า มีทั้งหมด 3 บาท แต่ไอติมมันโคนละ 9 บาท พ่อของเด็กน้อยก็พยายามปลอบลูกไม่ให้ร้องไห้ ช่างเป็นภาพที่น่าสงสารนัก อิฉันก็เลยทนไมไหวไปซื้อไอติมให้ เด็กน้อยดีใจ พ่อของเขาก็ขอบคุณมาก บอกว่าอยากซื้อให้ลูกเหมือนกันแต่เงินไม่พอ อิฉันบอกไม่เป็นไรหรอกค่ะ เรื่องเล็กน้อยคนเราก็ต้องช่วยกัน สรุปว่าวันนั้นอิฉันดีใจกว่าเด็กน้อยคนนั้นอีกมันอิ่มในหัวใจที่ได้เห็นรอยยิ้มที่มีความสุขของเด็กน้อย
อิฉันคิดว่าพ่อแม่ทุกคนต้องยอมทำงานหนักเพื่ออยากให้ลูกได้กินดีอยู่ดีเหมือนครอบครัวอื่นๆ แต่สำหรับบางครอบครัวอาจจะไม่ได้เป็นอย่างที่คิด ยิ่งดิ้นรนเท่าไหร่ก็เหมือนการโยนก้อนหินลงเหว เพราะไม่รู้อีกนานแค่ไหน ก้อนหินนั้นจะถึงก้นเหวซักที บนฟ้าทำให้เราเกิดมาแล้วใยทำให้เราแตกต่างกันด้วยนะ แต่คุณตัวเลขขอเป็นกำลังใจให้ทุกคนนะคะ
พ่อ
แม่ทุกคนต้องยอมทำงานหนักเพื่ออยากให้ลูกได้กินดีอยู่ดีเหมือนครอบครัวอื่นๆ ...
การทำเช่นนี้ เป็นเพียงแค่จับปลาให้ลูกกิน
แต่ไม่ได้สอนให้ลูกจับปลาเองเป็น 
พ่อแม่ก็ต้องเหนื่อยกายเหนื่อยใจต่อไป

บางคนเลี้ยงลูกไม่เป็น เพราะกลัวลูกลำบากจนลูกทำอะไรไม่เป็น ลูกจึงไม่เคยได้ต่อสู้อุปสรรค และ แก้ปัญหาด้วยตนเอง แบบนี้เรียกว่า


จับปลาเองไม่เป็น แต่ไปโทษบนฟ้าทำให้เราเกิดมาต่างกัน


หากเรามองให้ดีแล้ว จะเข้าใจว่า...
ปัญหา ทำให้เกิดการเรียนรู้
อุปสรรค ทำให้แข็งแกร่ง
ผู้ชนะเท่านั้น จึงจะผ่านไปได้ 


ผู้แพ้ ได้แต่โอดครวญ 


จนก็กลับกลายมารวยได้ รวยก็กลับมาจนได้ ทุกอย่างล้วนอยู่ที่เรา

เราอาจเลือกเกิดไม่ได้ แต่เราเลือกชีวิตที่ดีต่อไปได้ ...ด้วยตัวเราเอง