แม่เป็นทุกอย่างของเราจริงๆนะ ตอนเราอายุยังน้อยๆเราก็บ่นรำคาญเขาว่าเขาบ่นจุกจิกกับเราจนรำคาญ พอวันหนึ่งเราต้องไปเรียนไปทำงานที่ไกลจากบ้านก็ทำให้เรารู้ว่าพอไม่มีแม่อยู่ก็คิดถึงนะ แล้ววันที่เราได้เป็นแม่คนก็รู้ว่าความรักของแม่กับลูกมันมากมายขนาดไหน วันที่เราต้องเลิกกับสามีไม่มีใครอยู่เคียงข้างเรารับฟังความทุกข์เราตลอดเวลานอกจากแม่แล้วไม่มีใครเลยเราโทรไปร้องไห้กับแม่จนดีขึ้นทำให้เรากลับมาคิดว่าคนที่เรารักจริงๆไม่ใช่คนที่เราไปร้องไห้ฟูมฟายให้เลยเราก็เลิกเสียใจกลับมาเป็นคนใหม่ให้แม่เห็นเพื่อแม่จะได้ไม่เครียดหรือเป็นห่วงเรา คำว่า "แม่" มีความหมายมากนะ อยากให้ข้อคิดสำหรับน้องๆทุกคนที่เสียใจกับการเลิกกับแฟนกลับมาคิดใหม่นะคะ คนที่รักและเป็นห่วงเรายังมี เราจำได้เวลาเราไม่สบายใจทีไรเราจะนึกถึงแม่ก่อนทุกครั้งแม่ก็จะคอยรับฟังและเข้าใจเราเสมอแปลกนะเรากลับมาคิดทำไมเวลาเราสุขเรากลับลืมแม่ไปเลย ต่อไปเราคิดว่าเราจะหันกลับมาทำเพื่อแม่ดีกว่าๆไปทำเพื่อผู้ชายที่ไม่รักเราจริงแบบนั้น

เห็นด้วยอย่างยิ่งกับหัวข้อนี้ แม่ เป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของลูกสาว เราเป็นลูกสาวคนเดียวแล้วก็คนสุดท้อง ทุกเรื่องตั้งแต่จำความได้จนตอนนี้เ่ล่าให้แม่ฟังทุกเรื่องไม่เคยมีความลับกับแม่แล้วก็ไม่เคยทำให้แม่ต้องผิดว่า ไม่ว่าจะทำอะไรก็ตามในชีวิตคนแรกที่นึกถึงจะต้องเป็นแม่ คนแรกที่กดโทรศัพท์หาเวลามีเรื่องไม่สบายใจก็คือแม่ แต่ตอนนี้ต้องจากแม่มาไกลมาก อยากบอกแม่ว่าหนูรักแม่ค่ะ รักมากที่สุดในชีวิต

บางครั้งแม่ก็ไม่ยอมเปิดใจให้กว้างพอ


เด็กๆก็เลยไม่กล้าที่จะปรึกษา กลัวโดนดุ


ทำให้ปรึกษาเพื่อนในกลุ่มแทน

แม่คือทุกสิ่งทุกอย่าง ในชีวิต ตอนนี้แม่ไม่อยู่ด้วยแล้ว ชีวิตมีปัญหามากมาย แต่ไม่รู้จะปรึกษาใคร แต่ก่อนแค่ยินเสียงแม่ ทุกข์ที่แน่นอก ก็หมดไป แต่ตอนนี้ได้ฟังเสียงเทปที่อัดไว้ครั้งสุดท้าย ...........คิดถึงแม่ตลอดเวลา.....

เท่าที่เราคุยกับแม่นะ แม่บอกว่าแฟชันสมัยนี้เราสามารถเอาเสื้อผ้าเก่าๆที่ยังดีอยู่ของแม่มาใส่ได้เลย แฟชันส่วนใหญ่วนไปวนมา อาจมีดัดแปลงนิดหน่อย บางครั้งการที่เราหาเวลาคุยกับแม่บ่อยๆจะทำให้เรารูมากขึ้น ที่รู้ได้แน่ๆคือความผูกพัน ความอบอุ่น ที่ไม่มีวันหมด และไม่ต้องกลัวโดนใครแย่งด้วย

จริงค่ะ....เห็นด้วยสุดๆๆๆ
เมื่อก่อน...เราก็เฮี้ยวกับแม่ เพราะเราเป็นคนใจร้อนและเอาแต่ใจตัวเอง รั้น ขี้งอน
เราแต่งงานแล้ว ย้ายไปอยู่กับสามี ซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านนัก
คุณแม่ก็ยังทำกับข้าวมาเผื่อ ซื้อผลไม้มาให้ บ่อยๆ
เราเอง...ก็หาโอกาสไปกินข้าวบ้านคุณพ่อคุณแม่บ่อยๆเหมือนกัน
.....ตอนแยกออกมาอยู่...รู้สึกเลย..ว่ารักคุณแม่มากกว่าเดิมเยอะมากๆๆๆๆๆ
ตอนนี้.....เรากำลังท้อง คุณแม่ยิ่งดูแลใหญ่เลย โทรมาตลอด อาหารการกินไม่เคยขาด
เรากังวลเรื่องลูกในท้องของเรามากเท่าไหร่ เราก็ยิ่งรู้ถึงความรัก-ความห่วงหาอาทรของคุณแม่มากเท่านั้น
อยากฝากถึงทุกคน...ความรักเป็นสิ่งที่ดี ยิ่งความรักระหว่าง พ่อ-แม่-ลูก เป็นความรักที่หาอะไรมาเทียบไม่ได้
ทุกวันนี้...ตอนลากัน-หลังจากสวัสดีคุณแม่แล้ว เรายังกอดและหอมกันอยู่เลย
ทำมาตั้งแต่ต้นแล้ว...จนตอนนี้ สามสิบกว่าแล้ว เพราะเรายังไม่หมดรักกัน ก็เลยยังแสดงความรักต่อกันอยู่
อย่า เลิก แสดง ความ รัก ต่อ คน ที่ คุณ รัก.... และ รัก คุณ นะ คะ....