ผีคีย์บอร์ด

     ถึงวันจะผ่านมานานเนิ่นแล้ว  สมัยที่น้อยโหน่ง ทำงานแผนกบัญชี
และมีน้อยหน่า  เป็นเลขานุการ  คอมพิวเตอร์มีบทบาทมาไม่กี่ปี แต่น้อยหน่าก็ใช้คอมฯ เก่งกว่าน้อยโหน่ง
เราสองคนเรียนมาด้วยกัน  ถึงสนิทกันไม่มากเท่าไหร่ แต่ก็เป็นเพื่อนกัน

น้อยโหน่ง ทะเล้น  น้อยหน่า น่ารัก เรียนเก่ง เด็กที่สุดในห้องเรียน พาร์ทชั้นมาตั้งสามปี
สิ่งที่ด้อยกว่าคนอื่นๆ  ก็เพียงตามหัวเราะกับเพื่อนๆไม่ทัน  เค้าเปลี่ยนเรื่องคุยไปสามเรื่องแล้ว 
อยู่ๆ ก็หัวเราะ  น้อยโหน่งต้องหันไปถามว่าหัวเราะอะไร คำตอบที่ได้ก็คือ
เพิ่งนึกขำมุขแรกสำเร็จ 

  เข้าเรื่องทำงานกันดีกว่า  ที่ทำงานของเรา เป็นออฟฟิศเล็กๆ งานยุ่งบางครั้ง
และครั้งนี้ก็เช่นกัน  เราต้องทำงานจนมืด  เหลือคนในออฟฟิศเพียงสี่คน
น้อยหน่า  น้อยโหน่ง เจ๊แป้น  และเฮียฮุย
น้อยโหน่ง คิดเลขไป ตรื้ดดดๆๆๆๆ  น้อยโหน่งทำคอมฯ  อีกสองคนก็สาละวนกับงานตัวเอง

หน่า   "เฮ้ยยยย...คีบอร์ดพิมพ์ได้เอง"
     "ผีหลอกกกก...."

โหน่งวิ่งไปดูที่โต๊ะคอมฯ 
โหน่ง "ไหนๆ "

น้อยหน่ามือไม้สั่น  เลื่อนเก้าอี้ออกห่างหน้าจอ พร้อมชี้ให้น้อยโหน่งดู/color]

กกดดดกกกกกกกกกดดดดดดดดดกพพพพพพ

ข้อความปรากฏ เป็นแถวยาว

น้อยโหน่ง  เข้าใจว่า คีย์บอร์ดอาจจะเสีย  จึงลบข้อความและลองพิมพ์อย่างอื่นๆดูใหม่
แต่ทุกอย่างก็ปกติ  เจ๊แป้น เฮียฮุย ที่วิ่งมารุมดูด้วย ต่างก็ว่า เกิดจากข้อผิดพลาดบางอย่างมั้ง
เราสามคนจึงบอกน้อยหน่า ว่าไม่มีอะไร  น้อยหน่าคงเอามือไปโดนเองต่างหาก ยิ่งยุ่งๆ รีบๆอยู่ มืดก็มืด

แต่แล้วสักพัก  เรื่องก็เกิดขึ้นอีก  งานก็ไม่เสร็จ น้อยหน่ากลัวผี อยากกลับบ้าน เหตุการณ์เกิดขึ้นสองครั้ง
แต่งานต้องเสร็จ  น้อยโหน่งปลอบน้อยหน่า และจะคอยอยู่ใกล้ๆ  น้อยโหน่งทิ้งงาน และคอยนั่งมองตลอด
เจ๊กะเฮียสองคนก็ขนลุกอยู่ห่างๆ  เวงแท้ๆ

น้อยโหน่ง นั่งจ้องน้อยหน่า ดูว่าคีย์บอร์ดจะวิ่งพิมพ์เองอีกเมื่อไหร่ น้อยหน่าทำงานไปสั่นไป หันมาหาเป็นระยะ

ทันใดนั้น


หน่า "เป็นอีกแล้ว ...มาดูเลย"

น้อยหน่าพูดเสียงสั่นเครือ  ลุกออกจากเก้าอี้ทันที  น้อยโหน่งที่คอยจ้องมอง มือกำแน่น ใจระทึก
แต่น้อยโหน่ง ไม่รีบวิ่งไปหา แต่ค่อยๆเข้าใกล้น้อยหน่า จับตัว ประคอง
ให้ใจเย็นๆ นั่งลงๆ อย่ากลัว

โหน่ง  "ทำแบบเมื่อกี๊อีกครั้งซิ"

น้อยหน่าพรั่นพรึง เจ๊กับเฮีย เชียร์ห่างออกไปอีก แต่ก็ยอมทำตาม

หน่า  "ก็พิมพ์ถึงตรงนี้..."

โหน่ง "แล้วทำไงต่อ"

น้อยหน่านึกอยู่นาน....

หน่า  " ก็ชะโงกดูหน้าจอ"

    "ผัวะ!!!"

เสียงมือน้อยโหน่งเบิ้ดกะบาลน้อยหน่า  มือน้อยหน่าไม่สัมผัสแป้นพิมพ์เลยก็จริงอยู่
 
โหน่ง  " นี่นี่นี่...นมมุงอ่ะ  นมมุง ที่พิมพ์"

หน่า  "ว้ายยยยย...คริคริ..."

  สาวๆ  โปรดสังเกตุดีๆ  นั่งพิมพ์ชิดแป้น  โน้มตัวดูหน้าจอ  มือไม่พิมพ์
ผีคีย์บอร์ด  จะมาพิมพ์

 

เอ่อ...ขอบคุงข่าวพนักงานร้านสะดวกซื้อ
ที่โดนลูกค้าฟ้องว่าชั่งของโกงน้ำหนัก  โดยไม่ตั้งใจ เพราะตาชั่ง
อยู่ระดับนมพะดี   
ทำให้นึกถึงหน่า เพื่อนรัก  และผีคีย์บอร์ด ได้

คุงคูขรา...พยายามใส่จิตวิญญาณ
ลงไปแล้วหน่อยนึงคร่ะ  โปรดให้คะแนน 

 

ป้าขา)) มาแอบเล่นไรอีกแระ

เอาไป ฉองกระโหลก.....คริๆ

ป้าเล่าแบ่บ..ไม่เห็นใจคนไม่มีนมเล๊ยยยยยย                                    

 จ้างมา คนละสองบาท (คนที่จ้างยังไม่มา)

55555555555555++++

ป้าเล่นนม 

ก๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก...

( ตาม มาขำ ตะกรี้เลิกงานไปแล้ว น๊ะ..นึกได้ ว่าลืม ขำหน้าบ้าน

ให้ป้าแช่ม....อย่างอลน๊ะคนดี๊  คน ดี...)

ขำจริงๆน๊ะ เอาไป อีก สองกะโหลกไดโนเสา....เลย   

( ขำแป๊ดไม่มี..นม )   ฮ่าๆๆๆๆ

โหวตให้ด้วยคะ ป้าขา

คุ้มมะคะฉองบาทเอง 

^
^
^
^
^
  คนที่จ้างเพิ่งมา


 

โอชินจะจบแล้ว ไปดูต่อก่อน

โห...ป้าเส้นใหญ่นะเนียะนะ  (สงสัยเส้นก๊วยจับ อิอิอิ) ได้ขึ้นทู้แนะนำด้วยอ่ะ  ขวัญใจมหาชนเอาไปเลยป้า (เอ...หรือว่าซื้อเสียงหว่า  )
v
v
v

(เพลงโปรดผมเลยนะครับเนียะ)

โหวตๆ อีกรอบแระด้วยคะ 

 
  (รอรับสองบาทครับ)

เดี๋ยวกระถินจะลองสังเกตตัวเองเวลานั่งเล่นคอมค่ะ

ว่ามีมือที่สามหรือสี่ช่วยพิมภ์รึป่าว

   โห~มีโก่งค่าตัวด้วยแฮะ

เเวะมาเอาค่าจ้างคะ ฉองบาท 

มาโหวด.. หั้ยละนะคะป้าแช่ม..  จ่ายค่าตัวมาด้วย..

 

ค่าโหวต แลกกับการแวะมาแล้วได้กลิ่นเนื้อย่าง เหอ เหอ
หอม...เอย...หอมดอก...กระถิน..รวยระรินเคล้ากินเนื้อหอมมมม..