เห็นในกระทู้ก่อนอาจจะชี้แจงไม่แจ่มชัด เพราะผมรีบไง งั้นวันนี้ผมจะขอเล่าแบบละเอียดเลยแล้วกันครับ คือว่าเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมาผมได้ไปตั้งกระทู้ในเว็บๆหนึ่ง(ไม่ขอเอ่ยนาม)ว่า"โรคจิตคืออะไร" ตอนแรกก็ตั้งเล่นๆไม่อยากให้บอร์ดเหงาน่ะครับ พอวันต่อมาซึ่งก็คือวันจันทร์ตอนเย็นๆผมก็เปิดเข้ามาอ่านคอมเม้นท์ของแต่ล่ะคน(มี 20 กว่าคอมเม้นท์) ในจำนวนนั้นมีพี่คนหนึ่ง(ไม่ขอเอ่ยนาม) ก็เอาชื่อและความหมาย รวมถึงประเภทของโรคจิตมาให้ผมอ่าน ผมก็อ่านไปเรื่อยๆแหละ(ตอนนั้นว่างจัด) อ่านจนไปเจอโรคจิตประเภทอาการซึมเศร้า ผมก็เกิดสนใจ ก็เลยลองเข้ากูเกิ้ล กดค้นหาคำว่า ไบโพล่าห์ และแล้วผมก็ไปดูเว็บคลังปัญญาอะไรสักอย่างนี่แหละ มันก็บอกอาการของผู้ที่ป่วย ซึ่งมันตรงกับผมมากเลยครับ แบบว่าชัดเลย คือ ในหนึ่งวัน บางทีผมจะร่าเริงมากๆ บางครั้งร่าเริงจนเกิดเรื่องเกิดราว และบางทีอีกเหมือนกันในวันนั้นๆผมจะซึมเศร้า ก็คือ เบื่อสิ่งแวดล้อม เบื่อทุกอย่างรอบตัว เบื่อโลกใบนี้ คิดว่าอยู่ไปก็รกโลก อยากตาย อะไรประมาณนี้น่ะครับ เครียดมาก บางทีเครียดจนต้องเอาหัวไปโขกผนังห้องในเวลาเรียน บางทีก็หักคอตัวเอง บางทีไม่ไหวเอากำปั้นทุบหัวตัวเอง***เลย แบบว่าเครียดสุดๆอยากตาย แต่ถามตัวเองว่า แล้วเราเครียดเรื่องอะไร ปรากฎว่า ไม่รู้ คือเครียด แต่ไ่ม่รู้เครียดเรื่องอะไร คือมันหนักๆหัวน่ะครับ นอกจากนี้เวลาเรียนผมจะไม่ค่อยมีสมาธิ ขี้ลืม ได้หน้าลืมหลัง หรือ บางทีถ้างานยากๆขั้นตอนเยอะๆก็ลืมทั้งหน้าทั้งหลังเลย และบางครั้งเรียนๆอยู่ ก็ดันมีภาพหรือเหตุการณ์อะไรสักอย่างในอดีตที่ไม่ได้เกี่ยวกับเรื่องเรียนโผล่เข้ามาในสมองผม สรุป ลืมหมด ยิ่งกว่านั้นอีก คือ บางทีผมจะล้างหน้า เลยเอาแว่นตาใส่ไว้ในกระเป๋าเสื้อ พอล้างหน้าเสร็จดันลืมซะงั้น ไม่ต้องขำ อันนี้เรื่องจริงครับ เป็นบ่อยด้วย เพื่อนก็ชอบยืมจัง คุณผมเจ็บแล้วไม่จำ ทั้งๆรู้ว่าเป็นคนขี้ลืม(ไม่รู้เกี่ยวกันเปล่า) ให้โทรศัพท์ ให้ตังค์ไป 5-6 นาที ลืมแล้ว ในกระทู้ก่อนมีคนบอกว่า ผมอายุ 20 ขึ้น อันนี้ไม่ใช่ความจริงนะครับ ผมอายุ 17 (จะ 18 เดือนตุลาที่จะถึงนี้) เรียน ปวช.2 สาขอ ช่างไฟฟ้ากำลัง โรงเรียนไม่ขอเอ่ยนะครับ แคนี้ล่ะครับ ผมเล่าแบบละเอียดแล้ว มีอะไรแนะนำก็บอกนะครับ สงสารเพื่อนมนุษย์ด้วยกัน แต่เรื่องของเรื่องคือ ผมไม่กล้าบอกพ่อกับแม่จริงๆครับ มีวิธีือื่นไหมครับ แบบว่าไม่ต้องเอาให้หายก็ได้ ขอแบบบำบัดน่ะครับ ขอบคุณครับ...
